തിയേറ്റർ കോമഡി

ഈ അടുത്തൊരു സിനിമ കാണാൻ തീയേറ്ററിൽ കയറി. ഒരു ഭാര്യയും ഭർത്താവുമാണ് അടുത്ത സീറ്റിൽ. ചില സീനുകൾ കണ്ട് ഭർത്താവ് മുട്ടൻ ചിരി. എന്നിട്ട് ഭാര്യയെ നോക്കും. സിനിമയിലെ കോപ്രായം ദഹിക്കാത്തതോ അതോ ഭർത്താവിൻറെ അട്ടഹാസം രുചിക്കാത്തതോ എന്തോ അവർ മുഖം തിരിച്ച് ഇരിപ്പാണ്.

'എന്താടീ ചിരിക്കാത്തത്?'

'അതിന് എനിക്ക് ചിരി വരേണ്ട?'
എന്ന് ഭാര്യ.

തുടർന്നങ്ങോട്ട് ഭർത്താവും കട്ട സീരിയസായി.

അതിനുശേഷമാണ് ഞാൻ ചിരിക്കാൻ തുടങ്ങിയത്.

രാഹുൽ ഗാന്ധിയുടെ മാറ്റം

കഴിഞ്ഞ കുറച്ചു നാളുകൾകൊണ്ട് രാഹുൾ ഗാന്ധിക്ക് മാറ്റം സംഭവിച്ചതെങ്ങനെയാണെന്നാണ് ഇപ്പോൾ ദേശീയ രാഷ്ട്രീയത്തിൽ ചൂടുള്ള ചർച്ച.

സത്യത്തിൽ മാറ്റമൊന്നും സംഭവിച്ചിട്ടില്ല. അയാൾ അന്നും ഇന്നും ഒരുപോലെയായിരുന്നു. കസർത്തുകൾ കണ്ടു മടുത്തപ്പോൾ മാധ്യമങ്ങൾ അയാളുടെ വാക്കിനു ചെവി കൊടുക്കുന്നു എന്ന വ്യത്യാസം മാത്രം. മലയാളികൾക്ക് അതെളുപ്പം മനസിലാകും. ഉദാഹരണം: നമ്മൾ രാജപ്പാന്ന് വിളിച്ച പൃഥിരാജ് ഇന്ന് ഫിലിം ഇൻഡസ്ട്രിയുടെ നെടുംതൂണാണ്. പതിയെപ്പതിയെ പപ്പു രാഹുൾജിയാകുന്നതും അങ്ങനെയാണ്.

മോഡിക്ക് പ്രതിയോഗിയായ് അടുത്തകാലത്തെങ്ങും ആരും ഉയർന്നു വരാൻ പാടില്ലന്ന ബി.ജെ.പിയുടെ അജണ്ടയുടെ ഭാഗമായാണ് ഈ 'ഇടിച്ചു താക്കൽ' പരീക്ഷിക്കപ്പെട്ടത്. പി ആർ നെറ്റ് വ ർക്കുകൾ പടച്ചുവിട്ട ട്രോളുകളും കാർട്ടൂണുകളും അയാൾക്കെതിരേ പരക്കെ ഉപയോഗിക്കപ്പെട്ടു. 2014ൽ രാഹുൽ മാത്രമല്ല ടാർജറ്റ് ചെയ്യപ്പെട്ടത്. ഇനിയെങ്ങാനും കോൺഗ്രസ്സ് നേതൃത്വത്തിലുള്ള ഒരു തൂക്കു മന്ത്രി സഭക്ക് സാധ്യതയുണ്ടായാൽ പ്രധാനമന്ത്രി പദത്തിലേക്ക് രാഹുൽ സജസ്റ്റ് ചെയ്യാവുന്ന ശശി തരൂരിൻറെ പേരിലും കൊലപാതകക്കുറ്റം ആരോപിക്കപ്പെട്ടു.


പ്രതിപക്ഷമേ വേണ്ട. 'കോൺഗ്രസ് മുക്ത ഭാരതം' എന്ന മുദ്രാവാക്യം മുന്നോട്ടു വെക്കുന്ന സന്ദേശമെന്താണ്?ഒരു ജനാധിപത്യ രാജ്യത്ത് അത്തരം ഒരു ആശയത്തിനു പ്രസക്തിയുണ്ടോ?
പൊതുജനങ്ങളുമായി നടന്ന ഒരു സംവാദത്തിൽ ഒരു വയോധികനോട് രാഹുൽ ഗാന്ധി പറഞ്ഞ മറുപടി ശ്രദ്ധിക്കുകയുണ്ടായി.

"ബി.ജെ.പി മാത്രമല്ല ഹിന്ദുസ്ഥാനെ പ്രതിനിധീകരിക്കുന്നത്. കോൺഗ്രസിലുമുള്ളത് ഇവിടുത്തെ ജനങ്ങളാണ്. പക്‌ഷേ ഞങ്ങളുടെ വിചാരധാരകൾ രണ്ടും വ്യത്യസ്തമാണ്. ഞങ്ങൾ ആരെയും ഇല്ലാതാക്കുമെന്ന് പറയില്ല. ഒരിക്കലും ബി.ജെ.പിയെ ഇല്ലാതാകുമെന്ന് ഞങ്ങൾക്ക് പറയാനാവില്ല. എന്റെ പൂർവ്വസൂരികളിൽ നിന്ന് ഞാൻ പഠിച്ചത് അതാണ്. ഒരു സംഭവം പറയാം. ഞാൻ രാഷ്ട്രീയക്കാരനാണെങ്കിലും സംസാരിക്കുന്നത് ഉള്ളിൽ നിന്നാണ്. ഇതാണ് സത്യത്തിൽ 'മൻ കി ബാത്ത്'

എന്റെ പിതാവിനെ കൊലപ്പെടുത്തിയത് പ്രഭാകരനാണ്. പക്ഷെ ആ പ്രഭാകരൻ കൊല്ലപ്പെട്ട് കിടക്കുന്നത് കണ്ടപ്പോൾ എനിക്ക് ദുഃഖം തോന്നി. അദ്ദേഹഹത്തിന്റെ മകൻറെ മൃതദേഹം കണ്ടപ്പോൾ എനിക്ക് സങ്കടം സഹിക്കാനായില്ല. ഞാൻ പ്രിയങ്കയെ വിളിച്ചു. എനിക്കെന്തുകൊണ്ടാണ് ഇങ്ങനെ തോന്നുന്നത് എന്ന് ചോദിച്ചു. ഞങ്ങൾ ഇരുവരും കരഞ്ഞു. "

സദസ് മുഴുവൻ എണീറ്റു നിന്ന് കയ്യടിക്കുന്നത് കണ്ടപ്പോൾ ആദ്യമായി എനിക്കയാളോട് ബഹുമാനം തോന്നി.

എഴുത്തുകാരൻറെ കോക്കസ്

എഴുത്തുകാരന്റെ ഏറ്റവും വലിയ സന്തോഷം ആത്മരതിയാണ്. തന്റെ കഥകൾ നല്ലതാണെന്നും ഇഷ്ടപ്പെട്ടെന്നും ഒക്കെ മറ്റൊരാൾ പറയുന്നത് കേൾക്കുന്നതിലെ സുഖം. പോസിറ്റിവ് ആയൊരു വിമർശനം പോലും ഭൂരിഭാഗം പേർക്കും അസഹനീയമാണ്. അതുകൊണ്ട് അയാൾ തൻ്റെ കംഫോർട്ട് സോണിൽ നിന്നുകൊണ്ട് ഒരു കോക്കസ് സൃഷ്ടിച്ചെടുക്കുന്നു. ഇത് മോശം കാര്യമാണെന്നല്ല, എപ്പോഴും പോസിറ്റീവ് സമീപനം മാത്രം ലഭിക്കുന്ന ഒരാൾക്ക് ഉത്സാഹവാനും കൂടുതൽ സൃഷ്ടിപരനാകുവാനും കഴിയും. പക്ഷേ വിമർശകർക്ക് വിലകൊടുത്തേ സൃഷ്ടിയുടെ നിലവാരം മെച്ചപെടുത്താൻ സാധിക്കൂ എന്നാണ് എന്റെ വിശ്വാസം.

അവസ്ഥകളിലെ ഇഷ്ടാനിഷ്ടങ്ങൾ

എനിക്ക്‌ ബുള്ളറ്റിന്റെ പടപട ശബ്ദം ഭയങ്കര ഇഷ്ടമായിരുന്നു.
അപ്പൻ മരണാസന്നനായ്‌ ആശുപത്രിയിൽ കിടക്കുമ്പോൾ മരുന്നു ടേബിളിൾ ഓഫീസ്‌ മേശയാക്കി ഒരുമാസക്കാലം ഞാൻ രാത്രിയും പകലും കൂട്ടിരുന്നിരുന്നു. നല്ല വായൂസഞ്ചാരമുള്ള ഒരു മുറി മുകളിലത്തെ നിലയിൽ ഞങ്ങൾ ചോദിച്ചു വാങ്ങുകയായിരുന്നു. എന്നും വൈകിട്ട്‌ കൃത്യം അഞ്ചര മണിനേരത്ത് എനിക്കിഷ്ടമുണ്ടായിരുന്ന ആ പടപട ശബ്ദം ജനാലയിലൂടെ കേൾക്കും‌. ഡ്യൂട്ടി കഴിഞ്ഞിറങ്ങുന്ന ആശുപത്രി ജീവനക്കാരാരോ ആവാം. 

അപ്പോൾ ഇടവപ്പാതിക്ക്‌ ഇടികുടുങ്ങുപ്പോൾ കൊയ്ത്തുപാകമായ നെല്ലിനെ ഓർത്തിട്ടെന്നവണ്ണം അപ്പന്റെ മുഖം വിവർണ്ണമാകുന്നതും കണ്ണുകളിൽ ഭീതി നിറയുന്നതും ഞാൻ ശ്രദ്ധിക്കും. ഏറെ ആഗ്രഹിക്കുന്ന ഒരന്തരീക്ഷത്തിന്റെ ശാന്തതയെ ഭഞ്‌ജിച്ചുകൊണ്ട്‌ കൊള്ളിയാനു തുടർച്ചയാകുന്ന മുഴക്കം പോലെ കേൾക്കുന്ന ആ ശബ്ദത്തെ ഞാനും വെറുത്തുതുടങ്ങി. അപ്പോൾ ഞാനോർത്തു; അവസ്ഥകളാണു നമ്മുടെ ഇഷ്ടാനിഷ്ടങ്ങളെ നിർവചിക്കുന്നത്‌. ആർക്കും അലോസരമാകാത്ത എന്തെങ്കിലും ശബ്ദം ഈ പ്രകൃതിയിലുണ്ടോ? പാട്ടുകൾ പോലും? എന്തിനു പ്രാർത്ഥന പോലും?

ഗെയ്‌ല്‌ പൈപ്പ്‌ ലൈൻ പ്രതിഷേധത്തിനിടെ പ്രാർത്ഥന ആയുധമാക്കി പോലീസിനെ നിഷ്ക്രിയരാക്കുന്ന ഒരു ഫോട്ടോ എഫ്‌.ബിയിൽ കണ്ടു. ദുബായിൽ വഴിയ‌രികിൽ വാഹനം നിർത്തിയിട്ട്‌ നിസ്കരിക്കുന്നതിനു വിലക്കും പിഴയുമുണ്ട്‌. ഗതാഗത തടസം ആരുണ്ടാക്കിയാലും അവർക്ക്‌ ശിക്ഷയുണ്ട്‌. എന്റെ വിശ്വാസം, എന്റെ ടെറിട്ടറി, അവിടെ ഞങ്ങൾക്കുള്ള അപ്രമാദിത്തം. ഇതൊക്കെ എടുത്തുകാട്ടി മറ്റുള്ളവർക്ക്‌ അലോസരം ഉണ്ടാക്കുന്നതിലെ ശരികേട്‌ നാം സ്വയം തീരുമാനിക്കേണ്ടതാണു.

ഈ ടെറിട്ടറിയുടെ കാര്യത്തിലേക്ക്, ആശുപത്രിയിലേക്ക്‌‌ തന്നെ വരാം. ഒരു ദിവസം കടയിൽനിന്ന്‌ ഫ്ലാസ്സ്കിൽ ചായയും വാങ്ങി വരുമ്പോൽ അപ്പൻ കിടക്കുന്ന മുറിയിൽ നിന്നും ഭയങ്കര ഒച്ചയും ബഹളവും കേട്ട്‌ പടികൾ ചവിട്ടിക്കയറി ഞാൻ കിതച്ചുകൊണ്ട്‌ മുകളിലെത്തി. മുറിക്ക്‌ പുറത്തേക്കും നീളുന്ന ആൾക്കൂട്ടം. എല്ലാം കഴിഞ്ഞിരിക്കുന്നു; ഞാൻ ഓർത്തു. പക്ഷേ കയ്യുയർത്തി ഉച്ചത്തിൽ അലറിക്കൊണ്ടുള്ള ഒരു കരിസ്മാറ്റിക്‌ പ്രാർത്ഥനയായിരുന്നു അവിടെ നടന്നുകൊണ്ടിരുന്നത്‌. ഒരു ബന്ധുവിന്റെ വക ഡെഡിക്കേഷനായിരുന്നു. ഞാൻ സ്വയം ലജ്ജിതനായ്‌ പടിയിറങ്ങി താഴേക്ക്‌ പോയി.

എന്താവോ...എന്തോ

"എന്താവോ...
നെഞ്ചിൽ സൂചികൊണ്ടപോലെ..."

നെഗറ്റീവ്‌ എനർജ്ജി നൽകുന്ന പാട്ടുകൾ പണിസ്ഥലത്ത്‌ പാടരുതെന്ന് തയ്യൽക്കാരൻ സുഗുണൻ പലതവണ ശിഷ്യനെ വിലക്കി. ആശാനു വരികളുടെ ഫീൽ ഉൾക്കൊള്ളാനാകാത്തതുകൊണ്ടാ എന്ന് പരിഹസിച്ചപ്പോൾ സുഗുണൻ സൂചികൊണ്ട്‌ ലവന്റെ നെഞ്ചിൽ ഒരു കുത്തുകൊടുത്തിട്ട് ചോദിച്ചു;

ഇതല്ലേ ആ ഫീൽ..

ആറിഞ്ച്‌ നീളമുള്ള ചാക്ക്‌ തൈക്കുന്ന സൂചി!

"എന്താവോ...എന്തോ.."

ആരായിരുന്നു?

വന്ന വഴിക്കെവിടെയോ എന്നെ നഷ്ടപ്പെട്ടു പോയി‌. ഞാനെന്തായിരുന്നെന്ന് ഓർത്തെടുക്കാനുള്ള ശ്രമങ്ങളിൽ ഒടുവിലത്തേതാണു കഥയെഴുത്ത്‌.

പുൽച്ചാടി

ഇന്നലെ വൈകി വണ്ടിയോടിച്ചു പോകുമ്പോൾ ആടുജീവിതത്തിൽ നിന്നൊരാൾ റോഡിലേക്ക് ഇറങ്ങി വന്നു. മുതുകോളം നീണ്ട പിരിയൻ തലമുടി ആ നടത്തത്തിൽ തുള്ളികളിച്ചുകൊണ്ടിരുന്നു. കയ്യിലെ കമ്പ് ചുഴറ്റി അതി വേഗത്തിൽ അയാൾ ഡിവൈഡറിലൂടെ നടന്നു പോയി. വാഹനങ്ങൾ ചീറിപ്പായുന്ന നിരത്തിലേക്ക് ഇറങ്ങിയെങ്കിലോ എന്ന ശങ്കയിൽ ഒരു പോലീസ് വാഹനം ഡബിൾ ഇൻഡിക്കേറ്ററിൽ മെല്ലെ നീങ്ങി ഡ്രൈവർമാരെ ഓർമ്മപ്പെടുത്തികൊണ്ടിരുന്നു. 'നിങ്ങൾ അയാളെ കരുതുക' തനിക്കു ചുറ്റും ഒരു ലോകമേയില്ലെന്ന നിലപാടിലായിരുന്നു ആ മനുഷ്യൻ. അയാൾ തുള്ളിച്ചാടി മുന്നോട്ടു മാത്രം നടന്നു. അന്നേരം ഞാനൊരു പുൽച്ചാടിയെ വീക്ഷിക്കുന്ന കുട്ടിയായി. 
ഞങ്ങളിൽ ആർക്കായിരുന്നു ഭ്രാന്ത് ?